Φήμες και κατασκοπευτικές φωτό, κάπου στα μέσα του 2010, έκαναν λόγο για μια περίεργη στυλιστικά μοτοσυκλέτα με τεράστιο πίσω ελάστικό από την Ducati.
Κάποιοι δημοσιογράφοι έκαναν λόγω για μια νέα εκδοχή του Monster, ονομάζοντας το έξυπνα, Mega Monster.
Ετσι λοιπόν στην EICMA του 10', η ιταλική εταιρία ξεκαθάρισε το τοπίο, αποκάλυπτωντας το Diavel.
Η ερώτηση απλή. Μπορεί αυτό το νέο δημιούργημα της Ducati, με την κληρονομιά που κουβαλάει να πρωταγωνιστησει στην κατηγορία και κυρίως σε ποιά κατηγορία ?
Τι είναι αυτό το αριστούργημα, αυτός ο "Διάβολος" των 2 τροχών?
Καρδιά του συνόλου το μοτέρ Testastretta από το superbike 1198 που έχει φορεθεί και στο νέο Multistrada χωρίς καμία "εσωτερική" αλλαγή, πλήν της εξάτμισης.
Κατά το τεχνικό Briefing από τους μηχανικούς της Ducati, μας παρουσιάστηκε μια παράθεση των δυναμομετρήσεων των τριών μηχανών.
Τα ενδιαφέροντα λοιπόν στοιχεία μπορούν χοντρικά να παρουσιαστούν ώς εξής. Μέχρι τις 6500 στροφές, το Diavel δείχνει να είναι πιο δυνατό από το Multistrada καθώς και σε σύγκριση με το 1198, μέχρι και τις 7000 στροφές, όπου από εκεί και πέρα, το superbike ανοίγει την ψαλίδα.
Με λίγα λόγια? Στις χαμηλές στροφές ο Διαβολάκος εκτελεί σχεδόν τα πάντα, με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς να στερείτε δολοφονικών διαθέσεων και ψηλά.
Θέλετε περισσότερα ?
Με το πιο ανοιχτό τελικό και τις ρυθμίσεις στις βαλβίδες εξαγωγής, δημιουργήθηκε το σχεδόν τέλειο σύνολο.Ωμή δύναμη από τα χαμηλά μεχρι και τα μέσα, ικανή να ξηλώνει χέρια.
Συμπλέκτης που λειτουργεί άψογα και εξηγούμαστε. Παρά τις προσπάθειες μας να προκαλέσουμε δυσκολίες στο σασί, με απανωτα βίαια κατεβάσματα, ο νέος σχεδιαστικά συμπλέκτης λειτουργεί άψογα μαζεύοντας ομαλά την τάση της μηχανής για αναπηδήσεις και το "κλείδωμα" του πίσω τροχού.
Επιπλέον νέα μεγαλύτερη αντλία νερού, που ψήχει τα δύο οριζόντια τοποθετημενα ψηγεία με μεγαλύτερη ευκολία.
Οι μαρσπιέδες του οδηγού περιέργως για Ducati, είναι τοποθετημένοι αρκετά μπροστά, συνδράμωντας και αυτοί σε ένα πιο άνετο μηχανάκι, σε σχέση με τα πολεμικά μηχανάκια του παρελθόντος της Ιταλικής εταιρίας.
Επιπλέον το γνωστό trellis πλαίσιο, σήμα κατατεθέν της εταιρίας δεν θα μπορούσε να απουσιάζει μαζί με ένα νέο αλουμινένιο υποπλαίσιο.
Στον τομέα των αναρτήσεων, βρίσκουμε ένα πλήρες ρυθμιζόμενο αμορτισέρ της Sachs, καθώς και τα ανεστραμμένα 50άρια πιρούνια της Marzocchi.Το οριζόντια τοποθετημένο αμορτισέρ, ακριβώς κάτω απο το ψαλίδι, επιτρέπει στους σχεδιαστές το ύψος της σέλας να βρίσκεται στους 77 πόντους από το έδαφος, πράγμα που εξυπηρετεί και τους κοντύτερους αναβάτες.
Τέλος το σύνολο δένει, με τα καταπληκτικά λάστιχα που έρχεται απο το εργοστασιο εξοπλισμένη η μηχανή, τα Pirelli Diablo Rosso ΙΙ, σε διαστάσεις 120/70-17 για το μπροστα και το κτηνώδες πίσω σε διάσταση 240/45-17!!
Business as usual
Εκκινώντας από το τεράστιο πίσω 240άρι ελαστικό, μπαίνουμε στην διαδικασία να σκεφτούμε γιατί μια εταιρία με το προφίλ της Ducati, να μεταπηδήσει σε αυτή την αγορά. Μήπως οι οπαδοί της γερνάνε και στρέφονται πρός τα power cruisers αφήνωντας τα αγωνιστικά της μοντέλα, για χάρη της άνεσης ?
Που υπάρχει η πιο δυνατή και ώριμη αγορά cruisers στον πλανήτη ?
Μα που αλλού , παρά στην Αμερική.
Το σίγουρο βέβαια είναι ότι η Αμερικάνικη κουλτούρα των cruisers έπαιξε τεράστιο ρόλο στις σχεδιαστικές αποφάσεις που έχουν εφαρμοστεί στο Diavel.
Κοιτώντας την μοτοσυκλέτα, με τις μυώδεις γραμμές της, θεωρείς ότι εύκολα θα αγγίζει τα 280 κιλά, αλλά πρός έκπληξη όλων η ζυγαριά σταματά στα 210 κιλά στεγνό απο υγρά, το οποίο απο μόνο του είναι εντυπωσιακό!
Στον τομέα των επιδόσεων, η Ducati ανακοινώνει ότι το Diavel θα φτάσει τα 100χλμ/ώρα σε μόλις 2.6 sec, ανταγωνιζόμενο άνετα τα supersport των 1000 κυβικών και στις περισσότερες των περιπτώσεων τιμωρόντας τα , σε συνθήκες πόλης και από φανάρι σε φανάρι. Αν και το μακρύ μεταξόνιο βοηθά στο να μην ελαφρένει εύκολα ο μπροστά τροχός, άν το παρακάνεις με την γκαζιέρα, η σούζα έρχεται εύκολα και αβίαστα.
Για το τεράστιο πίσω ελαστικό, έγιναν πολλές ερωτήσεις απο εμάς και από άλλους δημοσιογράφους στους ανθρώπους της εταιρίας, και κατά πόσο μπορεί να επηρεάζει τον χειρισμό της μοτοσυκλέτας.
Ο υπεύθυνος του σχεδιαστικού τμήματος, δήλωσε ότι πρίν ξεκινήσει η ανάπτυξη της μοτοσυκλέτας, είχε προαποφασιστεί η χρήση τόσο μεγάλου ελαστικού, χωρίς βέβαια να έχουν καταλήξει στο ακριβές μέγεθος. Οι 3 κύριοι άξονες κατά την ανάπτυξη της μηχανής ήταν ότι θα πρέπει να φοράει τεράστιο πίσω ελαστικό, να έχει τρομερά δυνατο κινητήρα και άνετη εργονομία για τον αναβάτη.
Η Ducati λοιπόν συγκέντρωσε όλα τα ελαστικά που υπήρχαν στην αγορά, από 200 μέχρι 240mm, χωρίς όμως κανένα να εξυπηρετεί τους στόχους που είχαν θέσει οι σχεδιαστές. Κατευθείαν επικοινώνησαν με την Pirelli, ζητώντας από αυτήν, να φτιάξει ένα τέτοιο ελαστικό, εφόσον δεν υπήρχε διαθεσιμο στην αγορά.
Το τεράστιο λοιπόν ελαστικό ενώ σχεδιαστικά δουλεύει, προσδίδωντας χαρακτήρα στο Diavel, δεν λειτουργεί τόσο καλά για τις προτιμήσεις μας στον τομέα του χειρισμού σε χαμηλές ταχύτητες.
Στο αρχικό ξεκίνημα της στροφής, η απόκριση της μηχανής στον χειρισμό, είναι ουδέτερη και η μετάβαση μέχρι και στα 3/4 του πλαγιάσματος, είναι ομαλή και γραμμική, αλλά στο τελευταίο στάδιο και σε αυτό το υπολειπόμενο 1/4 πλαγιάσματος, το πέσιμο της μηχανής είναι απότομο, σαν το προφίλ του πίσω λάστιχο να είναι τριγωνικό.
Συνάδελφος δημοσιογράφος, βίωσε την ίδια εμπειρία με εμάς και θεωρεί ότι αυτή η συμπεριφορά, οφείλεται κυρίως στο ότι το μπροστά τμήμα της μηχανής είναι κατά πολύ ελαφρύτερο απο το πίσω, με αποτέλεσμα αυτή την απότομη συμπεριφορά.
Τώρα όταν η μοτοσυκλέτα κινείτε σε γρήγορους ρυθμούς, ο χειρισμός της βελτιώνεται άρδην, και ξεχνάς αμέσως το τεράστιο μεταξόνιο.
Το τιμόνι είναι ακριβές και άμεσο. Η αίσθηση κενού του πίσω μέρους εξαφανίζεται και το σασί μένει βιδωμένο και σταθερό καθόλη την διάρκεια της στροφής.
Το θέμα είναι βέβαια, ότι ακόμα και οι μηχανικοί της Ducati δεν κατάφεραν να τιθασεύσουν τα μειονεκτήματα της ύπαρξης τόσο μεγάλου πίσω ελαστικού και το τρόπο που αναπόφευκτα επηρεάζει τον χειρισμό του Diavel.
Το σόκ που παθαίνουμε κάθε φορα που δοκιμάζουμε τα φρένα μηχανών της εταιρίας απο την Bologna, είναι παρών και στον Διάβολο.
Με τις 4πίστονες, ακτινικές μονομπλόκ δαγκάνες της Brembo, καταλάβαμε πως αισθάνεται ένας πιλότος μαχητικού όταν προσγειώνει το αεροσκάφος του στο αεροπλανοφόρο και γαντζώνεται στο συρματόσκοινο που είναι υπεύθυνο να τον σταματήσει.
Απλά λιτά και κατανοητά, τα φρένα του είναι απο άλλο πλανήτη!
Στο όλο σύστημα βρίσκουμε και την μονάδα ABS της Bosch, που συνδράμει το σύστημα φρεναρίσματος και ζυγίζει 800 μόλις γραμμάρια.
Ηλεκτρονικός εξοπλισμός
Τεχνολογικά το Diavel, φέρνει σε όλους τους επι γής γκαντζετάκιδες, το ασύρματο κλειδί που έχουμε συναντήσει και στο Multistrada, που επιτρέπει στον αναβάτη να θέσει σε λειτουργία την μοτοσυκλέτα όταν είναι δίπλα της, χωρίς να βάλει κλειδί στην μίζα.
Παρών βέβαια είναι και το DTC (Ducati Traction Control) καθώς και τα 3 ride modes όπου ο αναβάτης επιλέγει μεταξύ 3 χαρτογραφήσεων, Sport,Touring και Urban.Στο Sport mode, η μηχανή εξαπολύει στο οδόστρωμα και τα 162 ιταλικά αλογά, με το Traction control ρυθμισμένο στο 1, για ελάχιστη εμπλοκή στις διαθέσεις του αναβάτη.
Στο Touring mode, η δύναμη είναι η ίδια, αλλά λιγότερο απότομη και με το DTC στο 3 και στο Urban, η δύναμη περιορίζεται στα 100 άλογα Και το DTC στο 5.
Το Traction Control της Ducati δουλεύει σε μια κλίμακα από 1(ελάχιστη εμπλοκή) μέχρι και 8(full εμπλοκή και παρεμβολή στον πίσω τροχό).
Οπως και στο Multistrada, ο αναβάτης μπορεί να επέμβει στις προεπιλεγμένες απο το εργοστάσιο ρυθμίσεις των παραπάνω, αλλάζοντας τες κατά βούληση, καθώς και την παρεμβολή του Traction Control σε κάθε Mode.
Αν και το Diavel δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί εύκολα, η σύγκριση με το Yamaha VMax είναι αναπόφευκτη.
Η Yamaha υποστηρίζει για το μοντέλο της ότι παράγει 200 άλογα στον στρόφαλο, αλλά σε δυναμομέτρηση μας ο εξ'ανατολάς αντίπαλος του Diavel, έδειξε 167,5 άλογα.
Αν και το Ducati παράγει μόνο 162 άλογα στον στρόφαλο, η διαφορά στο βάρος είναι τεράστια, σχεδόν 77 κιλά, συγκρινόμενο πάντα με το VMax.
Ελπίζω να μας δοθεί η ευκαιρία κάποια στιγμή να δοκιμάσουμε τα δυο μοντέλα παράλληλα, όπου τα αποτελέσματα εικάζουμε ότι θα είναι πολύ κοντινά μεταξύ των 2 μηχανών.
Εν κατακλείδι, αν παραβλέψουμε τις μικρές παραφωνίες, με τα προβλήματα χειρισμού σε χαμηλές ταχύτητες, το Diavel είναι μια καταπληκτική μηχανή που σε όποιον δωθεί η ευκαιρία να την οδηγήσει, θα μείνει με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Το Diavel στην βασική του έκδοση ξεκινά από 18900€ με την έκδοση carbon, να αγγίζει τα 22000€.
Άρθρο από : http://www.motorcycle.com/manufacturer/ducati/2011-ducati-diavel-review-90421.html
http://www.motorcycle.com/
